Winand is Professor Knob

Door het vakkundig repareren van een deurknop heeft Winand nu de Bijnaam Professor Knob
Tussenstand,
Jesse     Sweattalking Grabass
Hugo      Hammerman
Winand  Professor Knob
Robert  ?

Muscle Shoals Radio

Zoals gezegd vanavond gespeeld bij Muscle Shoals Radio.com. Lekker gespeeld! Christian Turner was er ook nog even en die moet maar eens in de Nixx Bluesclub komen spelen. Na het optreden nog even met Steven Turener (Papa T gespeeld). We zijn mooi op tijd thuis vanavond. Morgen om acht uur vertrekken we naar Memphis en dan nog een laatste optreden bij On the Rocks. Voor de liefhebber, we spelen van negen tot twaalf in de avond. Daarna koffie en naar het vliegveld in Nashville om aan de terugreis te beginnen.
Wellicht dat dit de laatste mogelijkheid is om te bloggen want vanaf morgen vroeg zeven uur zijn we zestig uur in touw (inclusief Memphis) eer we thuis zijn. Morgenvroeg zeven uur op en zaterdagochtend komen we aan in Frankfurt. Dan nog naar huis rijden en dan zien ik pas weer een bed. Ben nu al Meu Meu Meu. Maar het was geweldig en iedereen doet er alles aan om ons volgend jaar weer terug te zien.
Dussss tot zaterdag!!!

Mc Graw's coffehouse

Woensdagmiddag gespeeld in McGraw's coffehouse. Er kwamen veel mensen op af die we eerder deze week ook al hadden ontmoet. Leden van de Rotaryclub (daarover later meer), mensen van het W.C.Handy festival, waar we volgend jaar zeer waarschijnlijk ook mogen spelen. Maar het mooie is dat ik daar op een wastobbebas moest spelen, zoiets had ik nog niet eerder gedaan. Heul apart maar ik heb me er prima mee gered en kreeg veel complimenten net als de andere leden van ons clubbie natuurlijk. Morgen foto's nu eerst bier en in de zon, over een uur gaan we naar Muscle Shoals radio.com. Alwaar zowel audio als hd beeld worden vastgelegd.
Laterrrrr

 Overal hangen deze posters

Kiek ze goan

Hier ook weer veel plezier

 

Hier speel je met een tip jar...

en dan tellen

Grapje

De koffer van  mijn 'geleende' basgitaar

WZZA radio en de Rotaryclub

Woensdagmorgen zijn we bij WZZA radio geweest. Daar hebben we een live interview gedaan. Tori Bailey interviewde ons en vroeg naar het verhaal achter de Nederlandse band die in Alabama belandt. Bill licht het een en ander toe, We vertellen iets over onszelf en daarna spelen we enkele nummers en Tori zingt af en toe Luidkeels mee.

WZZA Radio Station

Woensdag rond het elf uur zijn we op bezoek geweest bij de Rotaryclub. Bill kondigde ons aan en Jesse heeft verteld hoe we in Alabama beland zijn. Daar ook een paar nummers gedaan en ook daar zongen mensen ook weer luidkeels mee.

Jesse tells our story

 Malle jongens die Nederlanders

Jamsessie en Grabbass

Maandagavond zijn we bij George en LaDonna Perkins (geen familie van) geweest voor een jamsessie. Al lopend van de parkeerplaats naar de woning werden we onderweg begroet door veel mensen. Allemaal even aardig en ontzettend nieuwsgierig waarom wij wel niet helemaal uit Nederland op deze plek waren beland.  Bijna iedereen had wel iets met de Muscle Shoals sound gedaan of in de Muscle Shoals Studio gewerkt. Maar ook was er bijvoorbeeld Jimmy Lovelace. En Jimmy had een oude vriend bij zich, namelijk een Fender precision bass uit 1958. Een beauty still!!!

Jimmy Lovelace en z'n vriend

Jimmy heeft jaren met Jerry Lee Lewis getourd. Jerry was een beetje vreemd volgens Jimmy. Als een gesprek niet over muziek ging viel er gewoon niet mee te praten. Jimmy 'We were once fired four times in one week, the whole band that is, but we still had to play with him the night after we got fired'.

Jerry is de enige nog over van onder andere Carl Perkins, Johnny Cash en nog een paar grootheden uit the south. Een eindje verderop komt er een man ons begroeten die in de Muscle Shoals Studio had gewerkt als studio gitarist, ben zijn naam natuurlijk alweer kwijt. Ietsje verder komt Anouk in gesprek met Donny Frits de toetsenist van Kris Kristofforsen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Afijn eerst eten en drinken en toen de tuin in om met z'n allen muziek te maken. Toen ik op de veranda allemaal dames en heren samen 'southern' muziek zag maken was ik wel onder de indruk. Jimmy Lovelace zag me aankomen en begint heftig te gebaren dat ik even zijn vriend de hand moet geven (let wel in dit geval was het de basgitaar uit 1958). En daar had ik natuulijk wel oren naar. Zo'n oude bak had ik nog nooit in de handen gehad laat staan erop spelen. Toen was het natuurlijk tijd 'for our special guests from the Netherlands' to perform. We hebben daar een paar American traditionals wat blues en gospels gedaan. Die gospels doen het uitstekend hier met op de hoek van elk blok weer een kerk. En al onze nieuwe vrienden vonden het geweldig dat de Dutch guys where into their music! Zo ging het nog een tijdje door met andere combinaties muzikanten die allemaal erg goed spelen en hun klassiekers natuurlijk ook prima kennen. Tegen tienen gingen de meeste mensen richting huis en bleven we met een kleine groep over.

Hier zijn we bezig met de overgebleven club, allemaal aardige jongens.

Met die kleine club hebben we nog een paar uurtjes muziek gemaakt. En met de baarden ook nog even op z'n Nederlands gerookt. Toch wel lekker dan even he, wah, ja toch, niet dan? Alleen is de kwaliteit hier niet zo best  je moet best kunnen roken. Geen probleem natuurlijk. Ik heb ook hier weer veel mensen Pieter Draijer en Haystax laten luisteren. Vandaar de duizend cd's die ik had kunnen verpatsen alhier.

We moesten perse een handtekening achterlaten.

En dan nu Grabass! George LaDonna Perkins wilde graag op de foto with their new Dutch friends. Dus wij allemaal verzamelen en Mason de zoon van gastheer Bill zou de foto maken. Toen we allemaal klaarstonden, George en LaDonna in het midden, met de armen bij een ieder op de schouders of om het middel riep Jesse ineens 'He, er knijpt iemand in mijn reet'. Allemaal lachen natuurlijk en Jesse een beetje appelig kijken. LaDonna had Jesse in de kont geknepen. Dus toen was Jesse Grabass. Kortom een geweldig avond gehad.

Grabass Jesse

Ondertussen heeft Jesse ook een bijnaam. Grabass... mooi verhaal weer maar euh 'kben moe en voeg de rest morgen toe. Nog een Jack Daniels, peukie, tanden poetsen en dan snel naar bed anders kan ik weer net geen zes uur slapen. En ik wil toch wel om en nabij de zes uur pakken (worden er toch meestal 5). Ik moet de wallen onder mijn ogen al met plakbandjes glad trekken. Maar tis hier geweldig!!!

Awel, 'Good night or morning to y'all' hope to see y'all soon

Drumkit ophalen

Maandagmiddag zijn we naar Tom Risher gegaan om een drumkit op te halen voor aanstaande donderdagavond. Tom is een goede vriend van onze gastheer Bill (nu tevens tourmanager). Tom nam ons mee naar een zolder waar hij zijn 'collectie' opgeslagen heeft. Maar voor Jesse en mijzelf was het een slagwerk orgasme. Tom heeft op zolder wel 60 (antieke) drumkits staan, zo'n 40 gerestaureerde snaardrums maar ook museumstukken als een van de eerste basdrumpedalen, hihatstands en bekkens. Wat ik zelf errug mooi vond was een Count Basie achtige kit afkomstig uit de jaren dertig begin vorige eeuw. Alles werkend te zien uiteraard.

Kiek tah (de linker), orgasmisch toch?!?

Nashville

Ons bezoek aan Jimmy Johnson van de Swampers ging niet door. De beste man zit midden in een verhuizing en was van plan om tijd voor ons vrij te maken. Iets wat we al niet echt begrepen want wat moet je nou met een paar knullen op klompen tijdens een verhuizing. Volgend jaar dan maar. Vanavond even barhoppen in Nashville ging wel door. Ik heb me aangeboden als BOB want iedereen was zo ongeveer al eens ergens naartoe gereden. Alleen was dit een tripje van tweeeneenhalf uur, enkele reis welteverstaan. Vier uur s'middags vertrokken en net thuis.Tis nu achttien over drie. Des nachts zoals gewoonlijk. De 'grote' straat in Nashville was gedeeltelijk open. Op het afgesloten gedeelte werd er nog volop water weg gepompt door de brandweer. Verder een paar kroegen annex eettoko's bezocht. In elke kroeg speelde wel een band. Overal was het water onderwerp van gesprek, zeker tijdens de aankondiging van een pauze voor de band. Ook hier, volgend jaar beter. Dat dit redneck area is werd pas echt duidelijk toen een of andere retard hardhandig in een politieauto werd gedropt. Met ontbloot bovenlijf, natuurlijk wel weer gehuld in een 'foute' vlag, had ie een al rolstoelende bedelende negert lastig gevallen. Die negert zagen we al zitten toen we langs de kroegen liepen. De politie was duidelijk aanwezig met twee auto's en een stuk of zes agenten. Wat een gajes dat (met 'foute' vlag) volk hier.

 De boulevard van Nashville met links Tootsies, schijnt zeer bekend te zijn.